Dzielne staruszki i jej młodsze koleżanki – lizbońskie elevadores

W sierpniu ubiegłego roku otwarta została w Lizbonie najnowsza winda miejska, łącząca Baixę z Castelo. Istnieją  śmiałe projekty tego typu obiektów, nie zrealizowane głównie ze względu na brak środków.  Kurz zapomnienia przykrył również kilka, które już od dawna przeszły do historii miasta, nie pozostawiając po sobie najmniejszego śladu.

 

 

źródło: http://www.cmjornal.xl.pt

 

 

Najnowszy Elevador do Castelo funkcjonuje od 9.00 do 21.00, przejazd jest darmowy.

 

Pojawiały się również i inne pomysły (na razie nie zrealizowane …), które miałyby ułatwić poruszanie się po położonych na lizbońskich wzgórzach ulicach:

źródło: http://www.ccentral.co

 

Najstarszą, wciąż funkcjonującą lizbońską windą jest Elevador do Lavra, działający nieprzerwanie od 1884 roku. Łączy Rua das Portas de Santo Antão z Jardim-Miradouro do Torel.  

źródło: Lisbonlux

Drugą w kolejności jest otwarta rok później Elevador da Glória, umożliwiająca łączność między
Praça dos Restauradores a Miradouro de São Pedro de Alcântara.

źródło: Lisbonlux

Następnym był Elevador da Estrela, zainicjowany w roku 1890, łączący Largo do Camőes z Largo da Estrela. Zaprojektował go (podobnie jak najsłynniejszy Elevador da Santa Justa) Raoula Mesnier du Ponsard. Ta konstrukcja nazywana była również „Maximbombo” i bynajmniej nie był to wyraz pochodzący z któregoś z afrykańskich języków. Był on nowym, stworzonym specjalnie do tego celu wyrazem, pochodzącym z angielskiego określenia „mechaniczna winda” (machine pump). Przetrwał do roku 1913, kiedy to został zastąpiony regularną linią tramwajową.

 

źródło: http://arquivomunicipal.cm-lisboa.pt

 

W roku 1892 wybudowano (autorstwa Raoula Mesnier du Ponsarda), napędzany przez mechanizm wodny, Elevador do Chiado (zwany też Elevador do Crucifixo), który łączył Rua do Crucifixo z  Rua Nova do Carmo. W roku 1912, z powodu nikłego zainteresowania, został on zamknięty.

           

źródło: http://revelarlx.cm-lisboa.pt

Elevador do Município (zwany też Elevador do Biblioteca lub São Julião) powstał w roku 1897. Łączył Praça do Município z obecnym Largo da Academia das Belas Artes (placyk przy Akademii Sztuk Pięknych). Był podobnej konstrukcji, jak Santa Justa- winda wznosiła się na wysokość 29,6 m i po przejściu 20 metrów żelaznym pomostem, dochodziła do Calçada de São Francisco (przy tych schodach znajduje się dzisiaj m.in. kawiarnia Fábulas).

 

źródło: wikipedia

Elevador   de Săo Sebastiăo umożliwiał dostanie się z Largo de Săo Domingos (przy Placu Rossio) do Săo Sebastiăo, czyli okolic dzisiejszego Ogrodu Zoologicznego (w sumie 2900m). Istniała możliwość transportu rowerów (!). Swoją działalność zakończył dość szybko (w 1901 roku), podobnie jak i inne, w momencie zastąpienia go przez linię tramwajową.

źródło: http://revelarlx.cm-lisboa.pt

 

Najmłodszą przedstawicielką lizbońskich wind jest Elevador da Santa Justa.  Swoją działalność rozpoczęła w 1902 roku, do dzisiaj ułatwiając życie swoim mieszkańcom i ciesząc turystów, którzy w kilkanaście sekund mogą się przedostać z Chiado do Bairro Alto.  Więcej o Windzie św. Justyny możecie przeczytać tutaj.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *